زمان تقریبی مطالعه: 6 دقیقه
 

ابوبکر بن ابی قحافه (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)





ابوبکر عبدالله بن ابی قحافه (۵۱ پیش از هجرت ـ ۱۳قصحابه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خلیفه اول بعد از ایشان نزد اهل‌سنت است. پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در سال یازدهم هجری در سقیفه حضور داشت و در آنجا برای خلافت انتخاب شد. از مهم‌ترین اقدامات ابوبکر در خلافت، مصادره قهرآلود فدک و فرستادن لشگر اسامه به سوی رومیان بود. وی سرانجام در ۶۳ سالگی در ۲۲ جمادی الثانی سال سیزدهم در مدینه درگذشت.


۱ - معرفی اجمالی



ابوبکر عبدالله بن عثمان بن عامر بن عمرو تیمی قرشی، دو سال و‌ اندی پس از عام الفیل، ۵۱ قبل از هجرت در شهر مکه به دنیا آمد و عبدالکعبه نام گرفت. پدر و مادرش هر دو از تیره تیم بودند و از طریق نیای پنجم‌شان با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نسبت داشتند. گویند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را به سبب زیبایی چهره‌اش، ملقب به عتیق ساخت. از دیگر القاب مشهور وی صدیق است که بر پایه منابع اهل‌سنت، تصدیق بی چون و چرای خبر معراج، بدو داده شد. البته علمای شیعه تعلق لقب صدیق را به ابوبکر مردود، و آن را از القاب حضرت علی (علیه‌السّلام) می‌دانند.
ابوبکر از جوانی به بازرگانی اشتغال داشت و از دوستان نزدیک پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود و در یکی از سفرهای شام نیز آن حضرت را همراهی کرد.
[۶] مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۲۲۲.
پس از این‌که وی اسلام را پذیرفت، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نام او را به عبدالله تغییر داد. او از محضر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بهره برده و از وی روایت نموده است و کسانی مانند انس بن مالک، عثمان بن عفان، ابوهریره و طارق بن شهاب از او روایت کرده‌اند. ابوبکر در نسب شناسی سرآمد دیگران بود.
واقدی در خبری، به شعرشناسی وی نیز اشاره‌ای کرده است. همچنین روایاتی چند حکایت دارد که ابوبکر در تعبیر خواب نیز دستی داشته و خواب کسانی از جمله پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را تعبیر کرده است.

۲ - همراهی با پیامبر



او در زمان جاهلیت از بزرگان قریش
[۱۲] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۳۰۷.
و فردی توانگر بود و جزء نخستین کسانی بود که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ایمان آورد و در هنگام هجرت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مدینه، همراه آن حضرت در غار بود. در آغاز درگیری با مشرکان و آزار و شکنجه مسلمانان، ابوبکر نیز متحمل آزارها شد و منابع اهل‌سنت از مجروح شدن وی به دست مشرکان سخن گفته‌اند.
[۱۵] حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۳۱۰.
او به همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در جنگ‌ها شرکت می‌جست.

۳ - خلافت



پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در سال یازدهم هجری در سقیفه حضور داشت و در آنجا برای خلافت انتخاب شد و یک روز پس از ماجرای سقیفه، برای بیعت عمومی بر منبر نشست و مردم با او بیعت کردند.
[۱۷] حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۳۱۱.

یکی از اقدامات ابوبکر در همان روزهای نخستین خلافت، مصادره قهرآلود فدک بود و دومین اقدام رسمی و حکومتی او پس از ضبط فدک، تجهیز و فرستادن لشگر اسامه به سوی رومیان بود. در زمان خلافتش، بلاد شام و قسمت زیادی از عراق را فتح کرد و سرکوب مخالفان حکومت و دشمنان اسلام را در دستورکار خود قرار داد و با یاری مسلمانان توانست سرکشی‌ها و آشوب‌های مناطق دور و نزدیک را فرو نشاند و در طول یک سال جزیرة العرب را چون زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) زیر لوای اسلام درآورد. رجال‌نویسان اهل‌سنت او را فردی بردبار، خطیب و شجاع توصیف نموده‌اند. کتاب مسند اثر اوست.

۴ - درگذشت



سرانجام وی در ۶۳ سالگی در ۲۲ جمادی الثانی سال سیزدهم در مدینه درگذشت و عمر بن خطاب بر او نماز گزارد و در خانه‌ای که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در آن به خاک سپرده شده بود، دفن شد.

۵ - پانویس


 
۱. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۴، ص۱۴۵.    
۲. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۰۲.    
۳. ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، المعارف، ص۱۶۷.    
۴. علامه امینی، الغدیر، ج۲، ص۳۱۲.    
۵. حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۲۵۰.    
۶. مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۵، ص۲۲۲.
۷. ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۲۰۵.    
۸. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۲۸۳-۲۸۴.    
۹. حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۲۵۰.    
۱۰. واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۲، ص۸۰۷.    
۱۱. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۷۷.    
۱۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۳۰۷.
۱۳. ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۷۲.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳، ص۱۰۶-۱۱۰.    
۱۵. حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۳۱۰.
۱۶. ابن اثیر، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۲۱۲.    
۱۷. حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۳۱۱.
۱۸. ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة‌الله، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۶۸.    
۱۹. واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۳، ص۱۱۲۱.    
۲۰. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۰۲.    
۲۱. بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص۸۹.    
۲۲. بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص۱۱۵.    
۲۳. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۰۲.    
۲۴. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۶۸۴.    
۲۵. یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳۸.    
۲۶. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۱، ص۱۵۴.    
۲۷. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۶۴.    
۲۸. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۰۶.    
۲۹. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۴، ص۵۳.    
۳۰. عجلی، احمد بن عبدالله، تاریخ الثقات، ص۴۹۱.    
۳۱. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۱۳.    


۶ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۱-۴۵۲، برگرفته از مقاله «عبدالله ابن ابی قحافه».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.